Ooooh, tiramisu. De naam van dit Italiaanse dessert betekent letterlijk trek mij omhoog, wat volgens Wikipedia zoveel wil zeggen als beur mij op of maak mij blij. En blij werd ik er altijd van. Ik heb in mijn leven heel wat tiramisu-toetjes gegeten. Onder het mom van ‘vergelijkend warenonderzoek’, bestelde ik waar ik maar kon, tiramisu toe. Tot ik op een dag besloot geen dierlijke producten meer te eten. Wat in de ogen van velen een onmogelijke opgave lijkt, viel mij enorm mee. Ik ontdekte zo veel nieuws dat ik zelden het gevoel heb dat ik iets inlever. Maar eerlijk is eerlijk, je mist natuurlijk altijd wel íets. Tiramisu bijvoorbeeld.
En toen zag ik vorige week in de koeling van de Albert Heijn zomaar vegan tiramisu. Wat, droom ik?! Nee, het lag er echt. Bij een check op Facebook bleek dat dit toetje februari vorig jaar ook al in de winkel lag. Ik had zitten slapen. Gauw proeven dan maar!
Proefpersoon: Erika van Zinderen Bakker
Dieetstatus: Vegan − met soms een uitzondering als onze kinderen hun (vega) eten niet opkrijgen.
Guilty pleasure: Cup Noodles
Wat is het?
Basisingrediënten van de standaard tiramisu zijn eidooiers met suiker, lange vingers, espresso, mascarpone en een (koffie)likeur. Best een uitdaging om daar een plantaardige versie van te maken.
Wat zit er eigenlijk in?
De vegan tiramisu is volgens de verpakking op basis van rijst, maar die rijst maakt maar 3,4 procent van het totale gerecht uit. Er zitten theebiscuits (13%) in, koffiesaus (20%) en marsala wijn (1,7%). En dan zitten er nog witte bonen, kikkererwten, gele linzen en gele erwten in. Het lijkt wel een bonensalade!
En natuurlijk: hoe smaakt het?
Wat volgens mij − naast smaak − het belangrijkst is in een goede tiramisu, is het evenwicht tussen koek, koffie en mascarpone. De koek moet niet droog zijn, maar nog wel herkenbaar. Een goede mascarponelaag bovenop is fijn, maar niet zo veel dat je de koek moet zoeken. Daar slaagt deze tiramisu goed in. Op de bodem van het bakje ligt een laag (ongeveer een derde) biscuitjes die lekker ‘zompig’ zijn. De vegan mascarponelaag daarboven (twee derde) is niet zo romig als in het origineel, maar een fijn alternatief. Het is een stevige en luchtige laag geworden en de verhouding met de laag eronder is wat mij betreft prima.
In de smaak mis ik wel het contrast tussen de verschillende ingrediënten. Onze dochter van acht, die dol is op alles met koffiesmaak, zegt teleurgesteld: “Ik proef helemaal geen koffie!” Daar heeft ze gelijk in. Je moet wel erg goed je best doen om de koffiesmaak te proeven. Het is vooral allemaal erg zoet en qua smaak lijkt het meer één geheel dan een gerecht dat is opgebouwd uit verschillende lagen.
Conclusie
Deze plantaardige tiramisu haalt het qua smaak niet bij the real thing. Maar voor de veganist die eens zin heeft in een snelle tiramisu, is het best een fijne vervanger. Heb je wat meer tijd? Ik denk dat een zelfgemaakte plantaardige variant nog veel lekkerder kan worden dus duik daarvoor gauw de keuken in. Een 7.
Meer recensies lezen?
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
