Bitcoin mining kost zeer veel energie, omdat computers er heel veel rekenkracht voor nodig hebben. Simpel gezegd, mining zorgt ervoor dat de cryptovaluta decentraal op een veilige manier kan worden verhandeld. Blockchain, de technologische infrastructuur achter Bitcoin, wordt steeds vaker toegepast vanwege het decentrale, transparante en veilige karakter.
De Amerikaanse bank Morgan Stanley schat dat het stroomverbruik van bitcoin mining in 2018 uitkomt op 120 tot 140 terawattuur, schreef Bright eerder. Ter vergelijking: het stroomverbruik in Nederland kwam volgens het CBS de afgelopen jaren net iets onder 120 terawattuur uit. Daarmee verbruiken bitcoin miners net zo veel energie als Nederland in een jaar verbruikt. Nu levert bitcoin mining vooral geld op voor de miners zelf en op de financiële markt.
Blockchain en duurzaamheid
Op het gebied van duurzaamheid biedt blockchain ook kansen, maar het energieverbruik dat het valideren van de gegevens kost, kan een struikelblok zijn. In een pilotstudie van Wageningen University & Research en TNO wordt de negatieve klimaatimpact van mining als minpunt genoemd voor de toepassing van blockchain-technologie in de agrifood sector.
Verwarming voor aquaponics-systeem
De Canadese Bruce Hardy, eigenaar van een softwarebedrijf, besloot om de extra warmte die zijn computers uitstoten door bitcoin mining te gebruiken als verwarming voor zijn aquaponics-systeem en zijn kas. Doordat hij de warmte afvoert, hoeft hij geen airconditioning meer te gebruiken om zijn computers af te koelen, schrijft inhabitat.
In onderstaande video geeft Hardy CBC News Manitoba een rondleiding door zijn softwarebedrijf annex vis- en groentekwekerij. Bitcoin is verantwoordelijk voor 0,6 procent van het wereldwijde energieverbruik, dat maakt het initiatief van Hardy een druppel op een gloeiende plaat, maar dat maakt zijn initiatief niet minder interessant.
Aquaponics: tegelijkertijd vissen en groenten kweken
Aquaponics is een systeem waarbij het afval dat door vissen wordt geproduceerd door bacteriën wordt omgezet in voedingsstoffen voor gewassen. De planten nemen deze nutriënten op en filteren zo het afval uit het water. Het schone water gaat weer terug naar de vissen, die het hergebruiken. Zo blijft de cirkel in het semi-gesloten systeem doorgaan. Dat levert uiteindelijk twee producten voor voedselconsumptie op: groenten en vis.
Het concept bestaat al langer. Zo kweken boeren in landen als China, Thailand en Indonesië al lange tijd vis in rijstvelden. Maar door technologie toe te voegen aan de al oude aquaponics-techniek ontstaat een nieuw, innovatief systeem met kansen voor grootschalige productie. Onderstaande infographic toont hoe het werkt.
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
