Ook in de week van de chaos schoof natuurlijk Ab Osterhaus weer ergens aan. En alsof de juridische schade rond de avondklok niet genoeg was, liet hij zijn licht over een andere misstand schijnen. Halverwege zijn bekende riedel dreigden z'n tafelgenoten in slaap te sukkelen, tot ze opeens kaarsrecht overeind schoten. Want vlak voordat hij de Britse, de Zuid-Afrikaanse en de Braziliaanse mutant onder de loep wilde nemen, onderbrak hij zichzelf. Hij had het liever over verschillende rugnummers, zei hij, want die landaanduidingen werkten stigmatiserend. Hij zei het echt! Daar kan geen satire tegenop.
Verder concentreerde de discussie zich op de grotere verhalen. In de Volkskrant stond een scherp commentaar over het kabinet dat te lichtzinnig met de macht van de staat omgaat. Het gevoel voor proportionaliteit staat nogal eens onder druk. Iets wat je vaker ziet bij leiders met macht: het verlangen naar meer macht steekt makkelijk de kop op. De Volkskrant schrijft: 'Dat resulteerde eerder al in het drieste plan om de bewegingen van alle Nederlanders te gaan volgen via hun mobiele gegevens, in het ingrijpende plan om thuisquarantaine verplicht te maken en in de wel heel lakse omgang met persoonsgegevens bij de GGD's. De nu aangeschoten avondklok past perfect in dat rijtje.'
Een wet is meer dan een optelsom van deelbelangen
Het kabinet is vooraf gewaarschuwd door de Raad van State notabene. Dat gaf al in zijn jaarverslag van 2019 aan, ruim voor corona, dat kabinet en Kamer veel te slordige wetten maken en dat dat gevaarlijk is. Ze adviseerden de regering en het parlement nog eens goed na te denken over de manier waarop wetten tot stand komen. Het maken van wetten moet met meer zorg gebeuren, want een wet hoort volgens de raad veel meer te zijn dan een optelsom van deelbelangen. En over de avondklok zei de Raad van State dat je zo'n ingrijpende beperking van de bewegingsvrijheid moest baseren op een nieuwe wet en niet op een noodwet uit 1996, speciaal bedoeld voor spoedeisend beleid in acute noodsituaties.
Weer werd er niet geluisterd. De kritiek dat het kabinet aan tunnelvisie leidt wordt steeds reëler. Geobsedeerd door het virus lijkt niets anders er meer toe te doen. Zulke leiders kunnen niet goed met macht omgaan. Zoals de leider van Viruswaarheid dat na zijn pyrrusoverwinning ook niet kon. Je kunt je nog voorstellen dat hij verheugd was over het vonnis van dinsdag, maar dat hij kort daarna iedereen opriep na negen uur de straat op te gaan, wijst op doorgeslagen machtswellust. Ook hij blijft vervallen in oude kwalen.
De beste leiders durven fouten te maken
De beste leiders durven fouten te maken en trekken daar lering uit. De leiders in coronatijd lijken zich niets van hun fouten aan te trekken. Het juridische gestuntel is daarom extra pijnlijk voor de minister die aan het hoofd van dat ministerie staat. Een tweede Grapperhausje tekent zich af. En op de kinderpersconferentie van het Jeugdjournaal bezondigde Hugo de Jonge zich wéér aan een loze belofte: 'Ik denk dat we tegen de zomer zoveel mensen hebben gevaccineerd dat het weer normaal wordt.' Enig leermomentje was zijn toevoeging: 'Beloof me dat je me er nooit aan zal houden.'
Op die kinderpersconferentie gebeurde wel een klein wonder. Waar premier Rutte zelfs deze week pers en parlement met speels gemak om de vingers wond, slaagde een meisje erin hem licht van zijn apropos te brengen met de vraag of er plannen zijn de onderwijsachterstanden in te lopen. Opgesloten in zijn tunnelvisie wint hij eerst tijd: 'Dat is een heel goede vraag.' Een echt antwoord heeft hij niet, waarna hij besluit met: 'Dat is dus een heel goede vraag van jou?' Laat dit meisje de vragen maar stellen tijdens het verkiezingsdebat van RTL.
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
