Frank de Boer bleef aandoenlijk praten over zijn vriendenploeg en over het EK dat in zijn ogen een Mindgame is. Mooie woorden, maar hij nam in zijn korte loopbaan als bondscoach slechts één wijs besluit: hij besloot al een dag na uitschakeling zijn positie op te geven. De teloorgang van de ooit luid bejubelde voetballer, alleen al vanwege de pass met eeuwigheidswaarde op Bergkamp, was aanleiding voor sportjournalisten uitgebreid op het fenomeen leiderschap in te gaan. En zoals je vaker ziet bij journalisten die op een kluitje zitten, concludeerden ze allemaal hetzelfde. Dat De Boer over zijn eigen filosofie was gestruikeld en dat er een nieuwe leider nodig was met 'gezag, visie en uitstraling.' Een leider die 'met harde hand' regeert.
De man die verantwoordelijk was voor het aanstellen van De Boer geeft hem bij zijn afscheid ook nog een ongelofelijke trap na: als opvolger zoekt hij naar 'een sterke persoonlijkheid, een echte chef en baas.' Het zijn de woorden van ene Nico-Jan Hoogma, een man met een middelmatige voetbalcarrière, die door de juiste contacten na een directeurschap bij Heracles meteen bij de dolende KNVB aan de slag mocht. De hele discussie over leiderschap is hiermee terug bij af. Van de roep om een sterke man, 'geef ons een Poetin-light', tot de poging van een directeur over de rug van de nationale kop van jut zijn hachje te redden. Echt uitgekookt is hij ook weer niet. De door hem verlangde 'echte baas' zal als eerste Hoogma een uppercut geven.
Hoogverheven morele toon
Benieuwd of de zelfverklaarde nieuwe leider Kaag goed gekeken heeft naar de enige goede beslissing van De Boer. Als je op hoogverheven morele toon andere politici de maat neemt (Rutte en Wilders) en zwaar inzet op nieuw leiderschap, kun je je niet veroorloven te schutteren zoals zij deed rond de omstreden VPRO-documentaire Van Beiroet tot Binnenhof, waar ze zich wil laten kennen als iemand die naar Nederland terugkeert om haar idealen als minister van Hoop waar te maken. Wat ze zegt staat in schril contrast tot haar daden. Eerst Rutte onthoofden en dan toch om pragmatische redenen met hem verder willen. En een documentaire van een ervaren professional (Shuchen Tan) zo naar je hand willen zetten dat het een glad en gelikt beeld van jezelf oplevert. Niks nieuws aan.
Tot overmaat van ramp staat er voor december ook nog een boek over haar gepland. Met op de cover een gestileerde portretfoto, daaronder de titel: 'Sigrid Kaag. De weg naar nieuw leidershap.' De uitgever zet er in een aankondiging boven: 'Van topdiplomaat tot stemmenkanon: wie is Sigrid Kaag?' En een zinnetje uit de brochure: 'Schijnbaar vanuit het niets werd ze de krachtigste vrouw in de Nederlandse politiek, op wie alle ogen zijn gericht.' Alleen deel twee van de zin staat nog als een huis.
Persoonlijk gezag
Natuurlijk moet je mensen de tijd geven om te groeien, zeker in nerveuze omgevingen als de voetbalwereld en de politiek, waar opportunisme allesverslindend werkt. Toch moet je er snel staan, dan mag je groeien. Zoals NRC Handelsblad schrijft over Angela Merkel: 'Zij bracht vanaf dag één veel persoonlijk gezag mee naar Brussel, dat steeds groeide. Zo maakte ze niet alleen Duitsland sterker, maar ook de Europese Raad en daarmee de Unie als geheel.' Zij deed het, Kaag droomt er alleen van.
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
