Als medici aandacht vragen voor steeds schadelijker neveneffecten van de coronacrisis weet je als bestuurder dat het menens is. Dan wordt het tijd om waar te maken dat je er voor het hele volk bent, dat is de echt uit te voeren opdracht waarvoor je bent aangesteld. Van mooie woorden ook harde praktijk maken is een stap met risico's, maar levert je uiteindelijk wel veel vertrouwen op. Je wordt gezien als leider die hoort wat er leeft, luistert en er vervolgens naar handelt. Het bedrijfsleven is hiermee verder op weg.
Eind vorig jaar overleed Kees van Lede. Het Financieele Dagblad omschreef hem in een memoriam op imposante wijze, waar geen woord te veel aan was. 'Van Lede behoort tot de buitencategorie bestuurders die belangrijk zijn geweest voor het succes en de huidige vorm van het grote Nederlandse bedrijfsleven.' Hij stond aan de basis van AkzoNobel, zag als president-commissaris toe hoe Heineken weer groot werd op de internationale biermarkt. En maakte als toezichthouder bij Philips de historische afsplitsing en beursgang van de lichtdivisie mee.
Kapitaal én arbeid moeten profiteren
Van Lede was zijn tijd vooruit. Hij zag hoe het marktkapitalisme ontspoorde, met bedrijven die te weinig investeerden, met de blik op de korte termijn. 'Ik ben erg voor de invloed van aandeelhouders. Maar een bedrijf bestaat uit kapitaal en arbeid. Beiden moeten profiteren.' Zoals Willem van Weede van Vivera, de Vegakampioen in plantaardige vleesvervangers, de vleesindustrie niet radicaal wil veranderen, maar vindt dat je de boeren serieus moet nemen. En Arthur Vermeulen van Pure Energie, die zijn windmolens in samenwerking met energiecoöperaties wil plaatsen. Van Lede neemt arbeid serieus, zoals Van Weede de boeren en Vermeulen de omgeving waar zijn molens worden geplaatst.
Een groeiende groep leiders, hoewel nog altijd een minderheid, is aan het schuiven en durft de nek uit te steken. In de westerse wereld is het besef neergedaald dat ethiek en duurzaamheid niet meer weg te denken zijn. Toen lichtend voorbeeld Paul Polman bij Unilever vertrok, waar hij in 2010 het Sustainable Living Plan lanceerde, werd even gevreesd dat zijn opvolger Alan Jope terug naar af zou gaan, maar ook hij steekt zijn nek uit, in de wetenschap dat ethisch en ecologisch ondernemen loont. Aandeelhouders kun je met dit beleid lang aan je binden, omdat ze moeten voldoen aan de ESG-criteria: environmental, social en governance.
De eerste plantaardige multinational ter wereld
Serieuzer dan Jope kun je de consumenten die om dit beleid en de daarop gebaseerde producten vragen niet nemen. Pikant daarom dat de man die een grotere kans dan Jope maakte om Polman op te volgen, nog een stap verder lijkt te gaan. Oud-Unilever-bestuurder Kees Kruythoff bouwt aan de eerste plantaardige multinational ter wereld. Daarmee toont hij niet alleen lef, maar bewijst hij ook te kunnen luisteren naar steeds luider klinkende argumenten in eigen land: 'Er is hier een grote beweging richting duurzaamheid.'
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
