Zeeboerderij kweekt brandstof van de toekomst

Het gaat nog om een proefopstelling van twintig bij twintig meter, maar Anouk Florentinus, manager bij Ecofys, denkt over zeven jaar commercieel te kunnen opereren. ''Op het moment gaat er €6 mrd om in de zeewierindustrie, terwijl niemand het op grote schaal kweekt’', zegt ze. De bestaande markten bevinden zich voornamelijk in Aziatische landen waar veel zeewier gegeten wordt. Het groene goedje wordt ook gebruikt in de farmaceutische en cosmetische industrie.

Toch ziet Ecofys nog meer interessante markten en heeft daarom voor de Texelse kust een proefopstelling gemaakt om zeewier te kweken. Het project is in maart gestart en heeft als doel de haalbaarheid te testen van grootschalige kweek. Het adviesbureau ziet de echte kansen liggen in biobrandstof. Het gebruik van zeewier als brandstof staat echter nog in de kinderschoenen. De hele waardeketen van die industrie moet nog worden opgebouwd in tegenstelling tot de bestaande markten. Ecofys ziet in die markten zijn kans schoon om klein te beginnen, zodat het later op grote schaal biobrandstof kan kweken.

Het voordeel van de zee

‘'Het bijzondere aan dit project is dat het op zee plaatsvindt. Dat lijkt logisch als het om zeewier gaat, maar de meeste kwekerijen zijn op land,’' vertelt Florentinus. Ruimte op land wordt echter steeds schaarser wat crises tot gevolg kan hebben. Volgens Florentinus is er een connectie tussen het gebruik van voedselgewassen voor biobrandstoffen en een stijging van voedselprijzen. Zeeboerderijen veroorzaken dat probleem niet. ''Ruim 70 procent van het wereldoppervlak bestaat uit water. Het potentieel is enorm.''

'‘Ruim 70 procent van het wereldoppervlak bestaat uit water. Het potentieel is enorm.’'

Ecofys weet waar stromingen voedingstoffen afkomstig van landbouw zich in zee bevinden. Op basis daarvan zijn de beste locaties aan te wijzen om zeewierboerderijen op te zetten. Wat nu de zee vervuilt kan in de toekomst ingezet worden voor duurzame energie.

Op het moment richt het bedrijf zich vooral op de oppervlaktes tussen windmolenparken in zee. Het handige van die locaties is dat ze zijn afgesloten van zeevaart en visserij. Daarnaast wordt de oppervlakte op deze manier twee keer gebruikt. Vissen eten ook nog eens graag zeewier waardoor zeewierboerderijen samengaan met hoge vispopulaties.

Beginnen bij het absolute begin

Ook al wordt wilde zeewier voor €6 mrd per jaar geconsumeerd, over het kweken ervan is nauwelijks iets bekend. De meeste basale kennis ontbreekt. Zo is het niet duidelijk of zeewier een eenseizoens- of een meerseizoensgewas is of welke soorten het best gekweekt kunnen worden. Dit moet Ecofys uitvinden met een beperkt budget.

Ecofys denkt eraan om samen te werken met verschillende partijen. Het probleem met zo’n revolutionaire stap van land naar zee is: wie spreek je aan? Vissers hebben ervaring op zee, maar niet met landbouw. Boeren kunnen eventueel ook de klus klaren, maar die hebben geen ervaring op zee.

Bij de proefopstelling in Texel zijn veel maritieme organisaties en is een windmolenpark. Samen hebben de partijen er alle vertrouwen in dat de wereld kan draaien op het spul dat normaal dient als sushiverpakking.

 Foto: Torley