Energiecentrales gebruiken gigantische hoeveelheden water. Per dag gebruikt een grote Amerikaanse centrale zo een miljard ‘gallons’, of 3,7 miljard liter water. Een belangrijk deel van dat water verdwijnt uiteindelijk als waterdamp uit de koeltorens. Dit veroorzaakt de ‘wolken’ die we bijna constant zien ontsnappen uit de grote zandlopervormige torens.
Puur water uit damp
Maar onderzoekers van het MIT vonden het zonde dat al het water zo de lucht in gaat. Zij bedachten een manier om de waterdamp te laten condenseren, op te vangen in een bak en opnieuw te gebruiken. Omdat het gecondenseerde waterdamp is, is het water heel puur. Daardoor kan het gebruikt worden in een ander deel van de centrale, of vindt het zijn weg naar het drinkwaternet. Ook als de damp afkomstig is uit een kerncentrale.
Het idee is afgekeken van ‘waternetten’ die men in droge gebieden soms heeft. Deze netten vangen de waterdruppels in mist of ochtenddauw op, waardoor ze condenseren en in een opvangbak vallen. Zo is er ook in de woestijn water te vangen. Deze systemen zijn niet erg efficiënt; ze halen 2 tot 3 procent van het water uit de lucht.
Het MIT bedacht een manier om dat percentage omhoog te krijgen. Door eerst een stroompje door het water te jagen krijgt het een lading. Beweegt het vervolgens door een fijnmazig net dat een omgekeerde lading heeft, dan voelt het water zich aangetrokken tot het net en condenseren er een heleboel druppels.
Eigen bedrijf oprichten
Het werkte zo goed dat de onderzoekers een eigen bedrijfje mochten starten, met 100.000 dollar van het MIT. Ze maakten een grotere versie van het systeem en probeerden dit uit in de proefreactoren die MIT zelf heeft staan: eentje die werkt op gas, en een die werkt op kernenergie. Bij beiden werkte het zo goed, dat er geen waterdamp meer uit de koeltorens kwam.
Het systeem kan 20 procent waterverbruik besparen bij centrales. Dat kan zo een miljoen dollar per jaar schelen, schatten de onderzoekers. Maar er zijn meer voordelen. Zo maak je het koelwater, dat vaak vies is en soms afkomstig is uit de zee, schoon en zoutloos. Het werkt dus ook als een ‘ontzouter’, een systeem dat in sommige droge gebieden staat om zeewater drinkbaar te maken. Aangezien het water dat uit het systeem komt heel schoon is, vang je hiermee twee vliegen in een klap als uitbater van een centrale.
De komende tijd moet het systeem zich in het echt bewijzen: bij een energiecentrale van 900 megawatt. Als het systeem ook op die schaal werkt, hopen de bedenkers uiteindelijk over de hele wereld waterbesparende netten te installeren.
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
