De geplande centrale bij Swansea Bay is de grootste ter wereld. In opdracht van het consortium Tidal Lagoon PLC test Deltares de hydrodynamische efficiëntie van het ontwerp. Deltares onderzoekt met behulp van schaalmodellen vooral of er bij de instroomopeningen van het getijdenreservoir geen onnodige energieverliezen optreden.
Stuwmeer
In de Swansea Bay is het getijdenverval groot. Tussen eb en vloed verschilt het zeeniveau in de baai 8 tot 10 meter.In de Tidal Lagoon-centrale sluit een hoefijzervormige dam de getijdengolf in, als ware het een stuwmeer. Als het water stijgt, stroomt het via waterkrachtturbines het ontstane reservoir in. Bij eb stroomt het water via dezelfde turbines terug de zee in. Ook dan wekken de turbines stroom op.
De geplande dam is bijna 10 kilometer lang. Om de impact op flora en fauna en op de vaarroutes te beperken sluit de dam de baai niet geheel af. In de zuidelijke punt van de kunstmatige lagune komen de waterkrachtturbines, met een gezamenlijk vermogen van 320 megawatt. De getijdencentrale levert elektriciteit aan ruim 150.000 huishoudens.
Deltares is begonnen met de stromingsmodellen in kaart te brengen. Begin 2015 is het schaalmodel operationeel.
Voor de Schotse kust komt een ander type getijdencentrale te liggen. Deze maakt gebruik van de stroomsnelheid van het zeewater. Tussen de Orkney eilanden en de Schotse kust is die liefst 5 meter per seconde. De regio behoort tot de snelst stromende wateren van Groot-Brittannië.
Bekijk het filmpje over de Tidal Lagoon:
http://vimeo.com/60176151
Bron: Deltares | Foto: Gareth Lovering, via Flickr
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
