Dat stelt Jonathan Nicolas, promovendus aan Wageningen Universiteit. Zijn proefschrift beschrijft een zenuwceltest die bekende en onbekende mariene toxines opspoort. Mariene toxines zijn gifstoffen die van nature worden geproduceerd door algen. Schelpdieren als mosselen voeden zich met algen, waardoor deze gifstoffen zich in de mossel kunnen ophopen.
Wanneer een mens of dier de besmette schelpdieren eet, kunnen er vergiftigingsverschijnselen optreden, zoals buikkramp, diarree, geheugenverlies of verlammingsverschijnselen. Het testen van alle schelpdieren die zijn bestemd voor menselijke consumptie is wettelijk vereist.
Muizentesten
Om dit te testen, gebruiken onderzoekers, naast chemische testen, in een groot deel van de wereld nog muizentesten. In Nederland en in de Europese Unie is de test niet meer toegestaan, maar wereldwijd worden er nog steeds meer dan een miljoen muizen per jaar gebruikt.
Bij de muizentest wordt een extract van schelpdieren in de buikholte van de muis geïnjecteerd. Wanneer de muis binnen 24 uur overlijdt, zijn de schelpdieren niet geschikt voor menselijke consumptie.
Gifstoffen
Door gekweekte zenuwcellen bloot te stellen aan natuurlijke gifstoffen, ontdekte Nicolas dat een alternatieve laboratoriumtest een breed repertoire aan gifstoffen kan opsporen. De benadering werkte zowel voor de gifstoffen die verlammingsverschijnselen veroorzaken als voor gifstoffen die diarree veroorzaken.
Nicolas voerde een deel van zijn promotieonderzoek uit bij Rikilt Wageningen UR. Het instituut ontwikkelde eerder al een chemische test voor de toxines die diarree veroorzaken. Deze test is nu de norm voor landen binnen de Europese Unie. Het vernieuwende aan de test van Nicolas is dat ook niet bekende gifstoffen gevonden kunnen worden.
Bron: Rikilt Wageningen UR | Foto: Smabs Sputzer, via Flickr Creative Commons (Cropped by DuurzaamBedrijfsleven)
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
