De paling is geproduceerd door het Israëlische bedrijf Forsea Foods. Daarvoor gebruikte het cellen van de zoetwaterpaling. Volgens CEO Roee Nir is het prototype veelbelovend en zal het nog verder worden verbeterd. “Het heeft een zeer unieke smaak en textuur – het is heel mals en vet, maar heeft ook een unieke umami-smaak en we werken eraan om dit vast te leggen.”
Palingpopulatie daalt
Overbevissing en vervuiling hebben ertoe geleid dat de wereldwijde palingpopulatie is ingestort. Van de diersoort is nog maar 10 procent over. Het is lastig om aan de vis te komen, wat leidt tot enorm hoge prijzen.
Is kweekpaling het antwoord?
Misschien kan gecultiveerde paling de honger naar de vis stillen. Forsea Foods kweekte zijn paling uit het lab met behulp van organoïden. De kleine bundeltjes weefsel zijn gemaakt van stamcellen uit bevruchte palingeitjes. Naarmate ze groeien kunnen de organoïden zich ontwikkelen tot elk soort weefsel en de structuur van wilde vis nabootsen. Het bedrijf hoopt de kweekvis over twee jaar op de markt te brengen. Omdat wilde paling zo schaars is, verwacht Forsea Foods dat de prijs van de gekweekte variant gelijk zal zijn aan die van de in het wild gevangen paling. Hij kan wel goedkoper worden naarmate de productiemethoden worden geoptimaliseerd en er schaalvoordelen optreden.
Viskweek in het water
Naast vis kweken in het lab wordt ook groots ingezet op vis kweken in het water, denk aan zalm en forel. Maar viskwekerijen met een klein oppervlak waar honderdduizenden vissen in zwemmen, kunnen ook schade toebrengen aan het milieu. Door de ontlasting van de vissen kan het water vervuild raken. Ook wordt gevreesd dat het dierenwelzijn in het gedrang komt. De intensieve viskweek kent namelijk problemen die deels vergelijkbaar zijn met de intensieve veehouderij. Denk aan weinig ruimte en stressvolle situaties voor de dieren en veel geneesmiddelengebruik. Aan het kweken van vissen in het water zitten dus haken en ogen.
Wat is duurzamer?
Is vis uit het lab dan duurzamer? Het staat vast dat de zeeën en oceanen een spilfunctie vervullen voor de instandhouding van de biodiversiteit op aarde. Het onderwaterleven wordt echter verstoord door overbevissing, visnetten die de zeebodem vervuilen en de CO2-uitstoot van vissersvloten. Het kweken van vis lost deze problemen ook op, maar geeft nog geen antwoord op het dierenleed en de ontlasting die in het water terechtkomt.
Bovendien kan vis uit het lab continu geoptimaliseerd worden. Het groeiproces en de voedingswaarde kunnen steeds worden verbeterd. Bij viskweek in het water is dit een lastiger verhaal. Daartegenover staat dat vis uit het lab om de nodige energie vraagt. Wat onderaan de streep duurzamer is, is dus lastig te zeggen. De twee methodes zijn compleet anders en daardoor lastig met elkaar te vergelijken. Bovendien geldt: het valt of staat met het productieproces.
Lees ook:
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
