Als kind van een Britse moeder worden mij vaak clichématige vragen gesteld. Of ik van thee met melk houd. Of ik mijzelf tot garnaal laat bakken in Spaanse kustplaatsen en me daar een stuk in de kraag drink. En of ik zo’n chique accent heb als wijlen koningin Elizabeth. Nee, nee en nee, kan ik de lezer verzekeren. Maar aan één stereotype ben ik wel degelijk schuldig: I bloody well love een vette hap. Hoe gezond ik ook door het leven probeer te gaan, een vette hap op zijn tijd kan ik simpelweg niet weerstaan.
Proefpersoon: Sebastian Maks
Dieetstatus: Vegetariër, met zo nu en dan een visje
Guilty pleasure: Een 'bakkie kibbeling' op een vrijdagmiddag
De lokale chippy
Waar kinderen in Nederland kunnen uitkijken naar de incidentele patatavond met verwennerijen van de snackbar, doen ze dat in Engeland naar fish and chips. Vol verwachting naar een lokale chippy en daar een gebakken kabeljauw met friet en mushy peas
halen. Tijdens de bezoeken aan mijn Engelse familie deden we het niet al te vaak, maar de keren dát we het deden, staan me op deze leeftijd nog altijd bij. Het knisperen van het papier waarin de vis wordt verpakt, de kabeljauw die in je mond uit elkaar valt, en het vet dat voor je ogen van de friet af druipt – het is een geweldige traditie.
Vegan visfilet van de AH
Maar: ik probeer de laatste tijd mijn visconsumptie tot een minimum te beperken. Niet alleen vanwege de milieu-impact van de visserij, ook voor het dierenwelzijn en het behoud van de biodiversiteit.
Ik ging voor deze Proef! daarom op zoek naar een vegetarisch alternatief voor fish and chips, en besloot uiteindelijk zelfs helemaal vegan te gaan. Als visvervanger gebruikte ik de ‘Vegan visfilet’ van de Albert Heijn. Niet de beste keuze voor dit gerecht, aangezien het supermarktproduct al gecoat is met een laag paneermeel. Misschien zou het eindresultaat dan wel heel dik worden, dacht ik, omdat ik de ‘vis’ zelf ook nog in een beslag ging dopen. Desalniettemin was ik benieuwd of Albert Heijn de smaak van vis goed heeft kunnen nabootsen.
Het menu
Het lekkerste vind ik beer-battered fish, dus maakte ik een beslag van bier en tarwebloem. Daarin ging de veganistische vis. Het geheel frituurde ik in een ruime pan met pruttelende zonnebloemolie. De ‘chips’ werden uiteindelijk pangebakken aardappelpartjes. Voor de mushy peas, een prakje van erwten en onmisbaar bij fish and chips, gebruikte ik munt, olijfolie en citroensap. Om de traditie af te toppen, kan een goede tartaarsaus eigenlijk niet ontbreken. Helaas gaat daar onder andere ei en mayonaise in – niet vegan dus. Ik gebruikte daarom een veganistische mayonaise van Hellmann’s en roerde daar een gesnipperd uitje en wat kruiden doorheen. Ter garnering nog een partje citroen, en toen konden mijn vriendin en ik dan eindelijk onze (flinke) honger stillen.
Hoe smaakt het?
Om een eerlijke conclusie te geven, moet ik mijn oordeel in tweeën splitsen: één van het totaalgerecht en één van de visvervanger van de Albert Heijn. En om de spanning op te bouwen: de eindcijfers liggen flink uit elkaar. Om te beginnen met de vegan visfilet. Ik moet eerlijk zeggen dat ik van tevoren sceptisch was, aangezien ik het product in de winkel er hetzelfde uit vond zien als menig vegetarische kipschnitzel in het schap ernaast. Ik verwachtte dus een vergelijkbare smaak, die met vis weinig van doen heeft. Helaas bleek mijn voorgevoel te kloppen. Hoewel mijn vriendin wel toetsen van vis proefde, merkte ik er eigenlijk helemaal niets van. Dat wil overigens niet zeggen dat het product een vieze smaak heeft, integendeel, maar ik vond hem gewoon niet op die van vis lijken. Eerder, zoals verwacht, viel de filet te vergelijken met een vegetarische kipvervanger.
Ook de textuur benaderde mijns inziens niet die van echte witvis. Het lekkere van bijvoorbeeld kabeljauw is dat hij zacht aanvoelt een beetje uit elkaar valt in je mond. De vervanger van Albert Heijn was juist aan de taaie kant, meer zoals een stevige tonijnmoot. Maar daar had hij dan weer niet de smaak voor.
En het geheel?
Dan het totaalgerecht. De veganistische mayonaise was heerlijk, deed niet onder voor echte, en ging door het uitje vergezeld van een lekkere scherpte. Door het bierbeslag kreeg de visvervanger dezelfde knapperigheid als ik gewend ben van gebakken kabeljauw. Het geheel kwam daarom verrassend dicht in de buurt van echte fish and chips. Valt misschien te concluderen dat vooral de krokante laag kenmerkend is, en dat de inhoud daaraan ondergeschikt is?
Conclusie
Tot slot de eindcijfers. Ik bewonder Albert Heijn voor het ontwikkelen van een vervanger die witvis moet benaderen; dat kan geen makkelijke klus zijn. Helaas is die missie in mijn ogen dus niet geslaagd. Dat wil echter niet zeggen dat ik nooit meer vegan fish and chips wil maken. Volgende keer zou ik een ander product willen proberen, zoals de witvisvervanger van Unfished (die ik helaas nog niet in supermarkten kon vinden). Zoals mijn Engelse opa altijd zei: if at first you don’t succeed: try, try, try again.
Eindcijfer vegan visfilet van Albert Heijn: 5
Eindcijfer vegan fish and chips als geheel: 7,5
Dit proefden we ook:
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
