De Indische rendangstoof is een van mijn favoriete gerechten. Welbekend in de Indische keuken is dat iedere familie een eigen twist geeft aan de rendang daging (van rundvlees). Die smaakt daarom overal net even anders. Uiteraard scoort de rendang van mijn eigen familie op mijn lijst erg hoog. Maar omdat ik sinds afgelopen zomer geen vlees meer eet, moet ik op zoek naar een plantaardig alternatief.
Proefpersoon: Romy de Weert
Dieetstatus: Sinds afgelopen zomer pescotariër
Guilty pleasures: Vis. Ik ben er nog niet klaar voor om dat te schrappen.
De Indische stoofpot rendang komt oorspronkelijk uit West-Sumatra. Hij bestaat uit rundstoofvlees gekookt in kokosmelk en een heleboel kruiden, zoals citroengras, gember en laos. Wanneer je het rundvlees net zo lang kookt tot het alle sappen heeft opgenomen en er weinig saus overblijft, gaat het kookproces over in bakken. Deze rendang wordt ook wel droge rendang genoemd. In restaurants wordt vaker natte rendang geserveerd, waarbij het vlees wordt opgediend in een smeuïge, kruidige saus.
Tegenwoordig is het gerecht wereldwijd op heel veel plekken te verkrijgen. In 2011 won rendang de titel van het meest smakelijke gerecht ter wereld, uitgereikt door CNN.
Nederlandse veldboon
Nu het aanbod van vleesvervangers steeds groter wordt, zijn er ook steeds meer verschillende soorten plantaardige rendang te koop. Een bekende vorm van vegetarisch stoofvlees is gemaakt van de tropische vrucht jackfruit. De structuur van de jonge vrucht lijkt er op die van draadjesvlees. Maar er zit ook een keerzijde aan jackfruit: de vrucht komt vaak uit Azië (India, Sri Lanka, Myanmar en Thailand) en Afrika (Kenia en Oeganda). De reis naar Nederland zorgt voor een hoop CO2-uitstoot.
Daarom bedachten de oprichters van Boon een heel andere manier om plantaardige rendang te maken. Zij zien dat de Nederlandse (veld)boon te weinig gewaardeerd wordt. En dat terwijl die een bron van eiwitten en mineralen is én een lage voetafdruk op het milieu heeft.
Ingrediënten
Veldbonen hebben natuurlijk niet dezelfde structuur als jackfruit en draadjesvlees. Daarom bewerkt Boon de veldboon tot eiwitpoeder en maakt er op wonderbaarlijke wijze plantaardige rendang van.
Het kant-en-klare pakketje bestaat uit rendangsaus (o.a. water, suikers, kokos en heel veel specerijen) en de plantaardige stukjes. Die laatste zijn gemaakt van plantaardige eiwitten (veldboneneiwit, erwteneiwit, tarwe-eiwit en aardappeleiwit) en smaakmakers.
De smaaktest
Nadat de witte rijst en de sajoer boontjes klaar zijn, verwarm ik in een gietijzeren pan wat wokolie. De plantaardige rendang van Boon hoeft alleen maar even opgewarmd te worden. Een proces wat bij traditionele rendang uren duurt, kost me nu slechts vijf tot zeven minuten.
Opgemaakt en wel ziet het bord er verrassend Indisch uit. De geur doet denken aan de traditionele rendang en het stoofpotje ruikt naar kokos en citroengras. Tot nu toe ben ik positief verrast. De smaak valt ook niet tegen: wat je ruikt, is wat je proeft. Maar dan een stukje zoeter dan ik gewend ben van traditionele rendang. De structuur van het ‘vlees’ is draderig en valt zoals draadjesvlees uit elkaar. Op een gegeven moment ben ik de vega-vleesstukjes kwijt in de saus, omdat het helemaal uit elkaar is gevallen.
Conclusie
Al met al is de vegetarische rendang van Boon een geslaagde optie voor mensen die geen vlees eten maar wél willen genieten van de Indische keuken. Wel vraag ik me af hoe gezond de rendang is, omdat het duidelijk een zoetige nasmaak heeft.
Cijfer: 8
Meer inspiratie opdoen?
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
