Lupine, ik had eerlijk gezegd nog nooit van het woord gehoord. Maar het gaat dus om een peulvrucht waar honderden soorten van zijn. Hollands trots, want ze worden gewoon hier geteeld. Je eet de bonen uit de pot of vermaalt ze tot meel. Lupinemeel kan vervolgens gebruikt worden voor allerlei glutenvrije bakproducten. Ook wordt lupine-eiwit steeds vaker toegepast in vleesvervangers. Ik neem mijn dosis lupine deze ochtend in vloeibare vorm: als plantaardig alternatief voor zuivel.
Wat is het?
Bij de Albert Heijn verkopen ze tegenwoordig literpakken lupinedrink (geen lupinemelk, want dan wordt de zuivelindustrie gek). Het staat bij de andere houdbare melk en zuivelalternatieven buiten het koelvak. Op het etiket staat dat een pak 5,7 procent lupinezaad bevat. Andere ingrediënten zijn raapolie, suiker, oligofructose, zout en het altijd maar terugkerende ‘natuurlijk aroma’(?). In 100 milliliter lupinedrink zit 1 gram eiwit en 1,7 gram suiker, waarvan 1,5 gram suiker toegevoegd.
Hoe eet je het?
Een paar keer in de week maak ik het hippe en populaire ontbijt ‘overnight oats’. De avond van tevoren prak ik een rijpe banaan, snijd ik een halve appel in blokjes en voeg daar havermout, kaneel en sojamelkdrink aan toe. Dat laat ik een nachtje in de koelkast staan en voilà: een voedzaam en plantaardig ontbijt. Voor deze Proef! vervang ik uiteraard de soja- door lupinedrink. Maar zo lupinedrink al smaak heeft, wordt deze natuurlijk flink gemaskeerd door alle ander ingrediënten. Daarom schenk ik naast mijn kom oats ook een glas lupinedrink in.
Hoe smaakt het?
Over de overnight oats kan ik kort zijn: helemaal prima. Omdat soja tegenwoordig in zoveel producten zit ben ik deze smaak soms wel een beetje beu. Havermout met lupinedrink is wat dat betreft een welkome afwisseling. De smaak van mijn kommetje havermout, komt logischerwijs vooral van de banaan, appel en kaneel.
Tussendoor nip ik van mijn glas lupinedrink. Waarbij ik me eigenlijk voortdurend afvraag: ‘zijn er mensen die een glas soja/haver/amandel/erwtenmelk drinken?’ Het lukt me niet om op de smaak te komen die ik proef. “Vanille!” zegt vriendin en huisgenoot zonder aarzeling. Het is inderdaad deze smaak die overheerst. De vloeistof oogt ook vrij romig, misschien door de raapolie. Net als bij gewone melk blijft de lupinedrink aan het glas ‘hangen’. De romigheid in combinatie met de toegevoegde suiker zorgt waarschijnlijk voor het vanillesmaakeffect.
Conclusie
Het bijzondere aan dit pak lupinedrink is natuurlijk dat het hoofdingrediënt gewoon uit Nederland komt. De teelt van lupinebonen heeft een lage klimaatbelasting en anders dan met soja hoeft het niet uit tropische, mogelijk kaalgekapte, verre oorden te komen. Wat dat betreft scoort lupinedrink duurzaamheidspunten. Het Voedingscentrum laat me weten dat de teelt van lupine nog op relatief kleine schaal gebeurt en dat er meer onderzoek nodig is om te bepalen of lupine een volwaardige lokale vervanger voor soja kan zijn. Qua smaak is er verder helemaal niks op aan te merken. De romige, ietwat zoete lupinedrink lijkt een prima vervanger voor alles waar je melk voor zou gebruiken.
Eindcijfer: 8
Nog meer lekkere trek?
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
