Proef! – Borrelen met de vegan camembert van Mr. & Mrs. Watson’s

Ik stuitte onlangs op een ranglijst van voedselproducten met de grootste ecologische voetafdruk, en kaas stond op nummer drie. Drie! Alleen rund- en lamsvlees scoren slechter. Daar sta je dan met je vegetarische, ‘milieubewuste’ dieet. Een paar ontnuchterende feitjes over kaas: voor de productie van één kilo kaas is zes tot tien liter melk nodig. En om één liter melk te produceren, is weer negen vierkante meter land nodig. De ecologische voetafdruk van een broodje kaas is daarmee vergelijkbaar met die van een broodje ham. En dan hebben we het nog niet eens over het dierenleed gehad dat met melk- en kaasproductie gepaard gaat.

Maar… Kaas is zo lekker! Ik ben dan ook al een tijdje op zoek naar een waardige, plantaardige vervanger. Maar vooralsnog zonder succes. De plantaardige plakken uit het supermarktschap zijn ongezond, hebben nauwelijks voedingswaarde en smaken simpelweg niet lekker. Doet Mr. & Mrs. Watson het beter?

Wat is het?

Mr. & Mrs. Watson is een Amsterdams restaurant met een volledig plantaardige menukaart. Het doel van de initiatiefnemers: mensen op een inspirerende manier laten ervaren hoe bijzonder leuk en lekker veganistisch eten kan zijn. Een specialiteit van het restaurant is plantaardige kaas. Mr. & Mrs. Watson heeft verschillende varianten ontwikkeld, van vegan roquefort tot een plantaardige geitenkaas cream cheese, die in hun webshop te koop zijn. Ik proef vandaag de Original Camemberti, een veganistische camembert op basis van cashewnoten.

Is de bereidingswijze ingewikkeld?

Je pakt een mesje uit de bestekla, snijdt een stukje camembert af, en smeert of legt het op een toastje. Ik had er geen moeite mee. Jij ook niet, denk ik.

Hoe ziet het eruit?

Als een prachtig, rond stukje schimmelkaas. De kleur, het gewicht, de harde buitenkant, de zachte binnenkant… Op het eerste gezicht is de vegan camembert van Mr. & Mrs. Watson niet van echte camembert te onderscheiden. Pas als je hem opensnijdt, zie je het verschil. De binnenkant is beige, bijna oranje van kleur. Wanneer je op de ingrediëntenlijst kijkt, zie je uiteraard ook het verschil: 69 procent cashew, water, zout, gist en kurkuma.

De geur en smaak…

Een geur is er eigenlijk niet, ook nauwelijks als je hem opensnijdt. Maar is dat bij camembert op basis van zuivel wel zo? Dat weet ik eigenlijk niet en ik stoor me er in ieder geval niet aan. Smaak en textuur zijn veel belangrijker. Maar de textuur van de camembert valt me helaas wel een beetje tegen. Het is vergelijkbaar met een hele dikke humus, een klein beetje korrelig ook. Ik mis de ‘plakkerigheid’ van een camembert op basis van zuivel.

Dan de smaak. Een beetje zurig, een beetje romig. Ik kan het niet echt plaatsen. Het heeft wel wat, maar het is niet heel bijzonder. En het is geen kaas. Nu hoeft een plantaardige vervanger van zuivelkaas natuurlijk niet exact hetzelfde te smaken, maar ik merk toch dat ik een beetje teleurgesteld ben. Ik had er meer van verwacht. Dat gezegd hebbende: smaken verschillen. Ik kan me heel goed voorstellen dat anderen de smaak van de camembert van Mr. & Mrs. Watson wél echt kunnen waarderen.

Conclusie

De camembert van Mr. & Mrs. Watson ziet er prachtig uit. Het oogt als een luxeproduct, dat thuishoort op een borrelplankje. De smaak vond ik minder opzienbarend en de textuur wat jammer. Een plantaardige vervanger voor kaas maken, is (volgens mij) heel erg lastig. Naar mijn mening lukt het Mr. & Mrs. Watson ook nog niet om die noot volledig te kraken. Maar het is vele malen beter dan wat er in de supermarkt te vinden is.

Eindcijfer: 7