Zeevruchten zijn een belangrijke eiwitbron voor een groot deel van de wereldbevolking. Meer dan drie miljard mensen halen minstens 20 procent van hun dagelijkste dierlijke eiwitten uit vis. De MSC waarschuwt nu dat de groeiende wereldbevolking en toenemende vraag de vispopulatie in de toekomst zwaar onder druk zal zetten. Het directe gevolg hiervan is dat een gezond en eiwitrijk dieet onzeker is voor 72 miljoen arme mensen wereldwijd.
70 procent minder biomassa in zee
Wereldwijd is de consumptie van zeevruchten in de afgelopen dertig jaar met maar liefst 122 procent gestegen. Terwijl op dit moment een derde van de vissoorten buiten de duurzame limieten wordt bevist, aldus het rapport van de MSC. Experts schatten dat de afgelopen eeuw de biomassa in de oceanen met 70 procent daalde.
Lees ook: Visserij kan gebruik maken van 'blauwe obligaties' om overbevissing tegen te gaan
Maatregelen tegen overbevissing helpen
Toch heeft de MSC hoop. De studie laat zien dat maatregelen om soorten te behouden hun (zee)vruchten afwerpen. Een voorbeeld dat wordt genoemd is de Zuid Atlantische bultrug. Onderzoekers schatten dat er halverwege de 20ste eeuw nog slechts 450 van deze walvissoort in de oceanen zwommen. Door de effectieve maatregelen van de laatste decennia zijn dit er inmiddels zo’n 25.000.
De MSC is ervan overtuigd dat een soortgelijke aanpak ook ten goede kan komen van de wereldwijde visstanden. Duurzaam beleid kan er niet alleen voor zorgen dat vispopulaties gezond blijven, maar ook dat er op de lange termijn meer zeevruchten gewonnen kunnen worden.
Lees ook: Hoe duurzaam is de Nederlandse mossel?
Kennis is er, nu nog samenwerking
“We weten welke maatregelen toegepast moeten worden om duurzame visserij mogelijk te maken”, zegt Rohan Curry, een van de hoofdonderzoekers van de MSC in een persverklaring. “Wat we nu nodig hebben is internationale wil en samenwerking om deze regels over alle wateren, grenzen en soorten te implementeren."
De onderzoekers benadrukken ook dat het huidige certificeringssysteem, wat in principe vrijwillig is, op zichzelf niet voldoende is om de visserij te redden. Regeringen zijn uiteindelijk verantwoordelijk voor het opstellen van vangstbeperkingen, gebaseerd op wetenschappelijk advies. Ook zijn het overheden die niet-gereguleerde visvangst moeten aanpakken en schadelijke subsidies kunnen inperken.
Bron: MSC | Beeld: Adobe Stock
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
