Gezocht: personeel voor bosbeheer

Met een korte brief in wetenschappelijk tijdschrift Nature vraagt bosbeheer-expert Douglas Sheil van Wageningen University & Research aandacht voor een onbelichte crisis: er zijn te weinig bosbeheerders. Niet boswachters, maar wetenschappelijk opgeleide experts die weten hoe je een ecosysteem het beste beheert en in leven houdt voor komende generaties.

Het grote probleem: bosbeheer is niet sexy. Het heeft geen prestige of publieke interesse meer. Mede daardoor worden studies opgeheven; Oxford biedt bijvoorbeeld geen bosbeheer-studie meer aan. De WUR is een van de internationale uitzonderingen: je kunt er nog steeds een bachelor en master in bosbeheer halen.

COP26

Bosbeheer is juist belangrijk, zegt Sheil. De beloften van klimaattop COP26 op het gebied van biodiversiteit gaan voor een belangrijk deel over het beheer en behoud van bossen. Maar de mensen om de beloftes uit te voeren ontbreken, waarschuwt de boswetenschapper.

Het prestige kan terugkeren, hoopt Sheil, door een paar simpele ingrepen. Noem het geen ‘bosbeheer’, maar ‘boswetenschap’. Ook moet de studie (meer) de nadruk leggen op consultatie en communicatie, omdat het nieuwe bosbeheer ook vraagt om het kweken van bewustzijn. Zoals dat voor elke vorm van duurzaamheid geldt: pas als mensen ervan weten, gaan ze zich er zorgen over maken.

CO2-compensatie met bomen

Bosbeheer zal de komende jaren vermoedelijk steeds belangrijker worden. Niet alleen omdat biodiversiteit, lang een ondergeschoven kindje in het duurzaamheidsdebat, een prominentere plek krijgt. Ook omdat bossen, al dan niet aangelegd, een belangrijke rol spelen in de klimaatdoelen van veel bedrijven en landen. CO2-compensatie door bomen te planten, of door stukken bos te beschermen tegen kap, gaat niet vanzelf. Het vraagt om (hoog)opgeleide mensen om te zorgen dat de bossen ook echt gezond blijven en hun rol in CO2-afvang vervullen.