De kleine robotvis, zo’n 1,5 centimeter, werd gepresenteerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nano Letters. Robotische vissen zijn niet nieuw, maar deze is toch wel een technisch hoogstandje te noemen. Dankzij een infrarood lasersysteem in de staart kan de vis zelfstandig zwemmen. Het doet dit met een snelheid van ongeveer 30 millimeter per seconde. Een primeur voor mechanische vissen van dit formaat. De snelheid is vergelijkbaar met die van ronddrijvend plankton.
Vis repareert zichzelf
De onderzoekers putten hun inspiratie uit materialen die van nature in zee voorkomen. Zo bestaat de robotvis onder andere uit microscopische lagen parelmoer, hetzelfde glimmende materiaal dat aan de binnenkant van schelpen zit. Dankzij andere chemische toevoegingen is de vis flexibel en buigzaam. Daarbij zorgt de samenstelling van materialen ervoor dat de robotvis zichzelf tot 89 procent kan helen wanneer hij beschadigingen oploopt.
Plastic absorberen
Maar het bijzondere van de robotvis is dat hij microplastics kan absorberen. In microplastics zitten geregeld resten van verf, antibiotica en zware metalen. Deze materialen worden, dankzij statische verbindingen, aangetrokken door het materiaal waar de robotvis van is gemaakt. Daardoor kunnen microscopische deeltjes plastic zich aan de vis hechten.
Lees ook: Saoedische 'stad van de toekomst' krijgt ontziltingfabriek
School robotvissen ruimt zee op
Er zitten zonder meer nog een hoop uitdagingen aan de robo-vis, geven ook de wetenschappers toe. Zo werkt de vis vooralsnog alleen nog dicht bij het wateroppervlak en niet in de diepe zee. Daarnaast neemt het gewicht van de vis natuurlijk toe naarmate hij meer microplastics absorbeert. Hierdoor komt de snelheid in het gedrang. De hamvraag is natuurlijk hoeveel (duizenden) robotvissen nodig zijn om een substantieel deel van alle microplastics in de oceaan op te ruimen. Volgens de onderzoekers kan het in ieder geval nog wel even duren voordat een school robovissen dit probleem aanpakt.
Lees ook: Op weg naar circulaire economie: in 2030 helft minder grondstoffen, hoe realistisch is dat?
Schadelijk microplastic
Toch zijn de onderzoekers hoopvol over het gebruik van deze technologie in het verwijderen van microplastics. “Nadat de visrobot de microplastics in het water heeft verzameld, kunnen onderzoekers de samenstelling en fysiologische toxiciteit van de microplastics verder analyseren”, zegt Yuyan Wang, een van de onderzoekers. Voor de wetenschap is dit in ieder geval waardevolle informatie over de eventuele schadelijke gevolgen van microplastics voor ons ecosysteem.
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
