Rijke landen betalen arme landen om geen bos te kappen en zo CO2-uitstoot te reduceren. In theorie leek dit plan, genoemd REDD, bij de klimaatafspraken in 2007 in Bali uitvoerbaar. De Verenigde Naties en de Wereldbank zagen deze nieuwe vorm van ontwikkelingshulp wel zitten. Maar de praktijk toont barsten.
REDD is alleen uitvoerbaar als de 99 participerende ontwikkelingslanden betrouwbare cijfers doorgeven over hun houtkap. De bosboekhouding wordt echter niet goed bijgehouden, voornamelijk door de 49 landen met het meeste verlies aan bos zoals Somalië en Venezuela. De arme landen krijgen meer geld bij minder houtkap, met als gevolg dat ze gaan sjoemelen met de cijfers.
REDD
De wereldwijde uitstoot van broeikasgassen is voor 17 procent te danken aan de wereldwijde ontbossing. Stoppen met ontbossing is dus een oplossing om de uitstoot van CO2 te reduceren. De oplossing: geef ontwikkelingslanden, die veel ontbossen, geld om dat bos te laten staan. Rijke landen, die veel CO2-uitstoten, kunnen op deze manier hun emissies afkopen.
In politiek jargon heet deze oplossing REDD, Reducing Emissions from Deforestation and Degradation. REDD zorgt voor de spreekwoordelijke twee vliegen in één klap: het winnen van bos en het vermijden van de emissie van broeikasgas.
“REDD was de worm aan de haak waarmee we ontwikkelingslanden bij klimaatafspraken konden betrekken,” zegt Till Pistorius, voormalig klimaatonderhandelaar van de Duitse regering. “Die wilde geen regulering opgelegd krijgen rond een klimaatprobleem dat ze niet zelf hadden veroorzaakt.”
REDD was de worm aan de haak waarmee we ontwikkelingslanden bij klimaatafspraken konden betrekken.
Corruptie
REDD blijkt een keerzijde te hebben. Met dollartekens in hun ogen worden arme landen corruptiegevoelig. “Een land dat meer wil verdienen aan REDD, kan in de jaren vóór deelname de ontbossing opvoeren,” vertelt REDD-consultant Swapan Mehra. “Dan lijkt het na deelname of je meer bos laat staan. En op basis van je opgegeven inspanningen krijg je vervolgens betaald.”
Het gevolg van deze corruptie is dat beleidsmakers nu een extra controlesysteem moeten bouwen, de MRV, welke participerende ontwikkelingslanden controleert op hun boshuishoudboekje.
Onduidelijkheid
Naast een controlesysteem dient er ook een goed rekensysteem te komen. Als er bos blijft staan, wordt CO2-emissie vermeden. Maar hoe wordt deze hoeveelheid vermeden uitstoot gemeten? Deze berekening is van belang, want westerse landen betalen miljoenen euro’s voor deze ‘vermeden ontbossing’.
Tot dusver is er nog geen nauwkeurig meetsysteem en houdt dit internationale klimaatonderhandelaars bezig.
Bron: Het Parool
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in