Goedkope 'CO2-vrije gouden’ waterstof dankzij olie-etende microben

De belofte van Cemvita is niet bescheiden: het bedrijf streeft naar een waterstofprijs van 1 dollar (inmiddels gelijk aan 1 euro) per kilo waterstof. Dat is een stuk lager dan de inschatting die het Amerikaanse onderzoeksinstituut RMI onlangs maakte; zij gaan uit van een kiloprijs van 3,75 dollar in 2024 en 2 dollar in 2030.

Cemvita benut voor zijn technologie de honger van microben naar koolwaterstoffen. Het bedrijf selecteerde micro-organismen die ruwe olie opeten. De olie fermenteren ze waarna de beestjes via hun celwand waterstof en CO2 uitscheiden. Cemvita vangt deze gassen op. De waterstof kan na verwerking verkocht worden en de CO2 slaan ze op.

Lees ook: Ondergrondse micro-organismen als ‘bodembatterij’ voor opslag zonne-energie

Microben in oliebronnen

Het bedrijf begon met het testen van de eetlust van deze microben in het lab. Daar presteerden de microben ruim zes keer beter dan verwacht. Daarom besloot Cemvita snel over te gaan op testen in de praktijk in een bestaande oude oliebron. Samen met een oliebedrijf pompte ze een mengsel van gerecycled water, microben en nutriënten (om de microben te ondersteunen) in een lege bron in west-Texas. Het resultaat: drie keer zoveel waterstof als het bedrijf van te voren had berekend.

1 dollar per kilo waterstof

"In zeer korte tijd verhuisden onze microben van het laboratorium naar het veld”, zegt Zach Broussard van Cemvita in een persbericht. “De waterstofproductie in deze proef overtrof onze verwachtingen. Aangezien we doorgaan met het gebruik van waterstof-producerende microben in dit boorgat, verwachten we opbrengsten die leiden tot productiekosten van 1 dollar per kilo waterstof of minder.”

Lege olievelden genoeg

Lege olievelden zijn een veel beschikbare bron voor Cemvita. Wanneer een nieuwe bron olie wordt gevonden spuit de fossiele brandstof onder hoge druk letterlijk de grond uit. Naarmate de bron leeg raakt is er steeds meer energie nodig om druk te creëren waarmee de olie wordt opgepompt. Op een gegeven moment wordt het punt bereikt waarop het meer geld en energie kost om olie op te pompen dan het oplevert. Er zijn wereldwijd genoeg lege putten, vaak met achterblijvende infrastructuur, die Cemvita wil benutten als ‘biologische waterstofboerderijen’.

Lees ook: Thuisbatterij van Amerikaanse start-up Zendure moet de wereld van stroom voorzien

‘Gouden’ waterstof

Uitdagingen zijn er echter ook, erkent Cemvita. Het bedrijf moet instanties als de Environmental Protection Agency nog overtuigen dat het de microben op grote schaal kan gebruiken zonder schadelijke gevolgen voor het milieu. Verder mag Cemvita hun waterstof niet ‘groen’ noemen, omdat de microben nog steeds CO2 uitscheiden. Als de CO2 wordt afgevangen en opgeslagen, spreken we in feite van blauwe waterstof. Zelf noemt Cemvita hun waterstof ‘goud’. Goud of blauw, de CO2 moet dus worden afgevangen. En de praktijk leert ons dat dat niet altijd met succes gepaard gaat.

Tot slot is Cemvita voor hun innovatie nog steeds afhankelijk van fossiele bedrijven, die vaak eigenaar zijn van de uitgeputte oliebronnen die het bedrijf zo hard nodig heeft. Een ‘deal met de duivel’ valt dus niet uit te sluiten.