Meer aardgas, minder groene stroom en afgezwakte CO2-reductiedoelstellingen. Voor iedereen die geen zin heeft om Shells Energy Transition Strategy 2024 te lezen is dat in principe wat je moet weten. Uiteraard nieuwsgierig geworden hoe dit precies geformuleerd werd, dook ik in het 33 pagina’s tellende rapport.
Al na het lezen van de eerste paar pagina’s bekroop me een ongemakkelijk gevoel. Om de zoveel pagina’s lees ik nagenoeg exact dezelfde zinnen. Zinnen die met name de focus leggen op de duurzaamheidsinspanningen die het bedrijf wel doet. Cruciale informatie, zoals de afgezwakte doelen of de beperkte impact die die inspanningen hebben, is min of meer tussen de regels door te lezen.
Het slechte nieuws
Allereerst het slechte nieuws. Zoals in het begin vermeld, stelt Shell een CO2-reductiedoel voor 2030 bij. Eerder wilde Shell per eenheid verkochte energie een CO-reductie van 20 procent halen. In de nieuwe strategie noemt Shell twee keer dat het die ambitie heeft bijgesteld naar 15 tot 20 procent.
In de tweede plaats gooit Shell de CO2-reductiedoelstelling van 45 procent voor 2035 over scope 1, 2 en 3, geformuleerd in 2021, volledig overboord. Dit staat twee keer in de tekst, waarvan een keer in kleine lettertjes in een voetnoot.
Het ‘goede’ nieuws
Dan naar het ‘goede’ nieuws. Shell houdt vol dat het in 2050 een volledig klimaatneutrale organisatie is. Maar liefst 27 keer (nogmaals, het rapport heeft 33 pagina’s) maakt Shell een verwijzing naar het worden van een 'net-zero emissions energy bussiness by 2050'.
Herhaaldelijk komen maatregelen in het rapport naar voren die het bedrijf treft zoals het beperken van de methaanuitstoot. Ook herhaalt Shell dat het wil stoppen met affakkelen: het verbranden van vrijgekomen gassen bij aardgas- en olieproductie. Verder lees je meerdere keren dat Shell de CO2-uitstoot uit eigen operatie en die van de energie die het inkoopt (scope 1 en 2) in 2030 met 50 procent wil terugdringen ten opzichte van 2016.
Tot slot lees je dat Shell een nieuwe ambitie stelt. Het bedrijf wil de uitstoot door het gebruik van Shells producten (scope 3) met 15 tot 20 procent verlagen tussen 2016 en 2030. Een nieuwe ambitie dus. Maar wel eentje die lastig is te rijmen met wat nu van ze wordt geëist in Nederland. De rechtbank in Den Haag oordeelde eind mei dat het concern in 2030 de totale CO2-uitstoot (scope 1, 2 en 3) met 45 procent moet verminderen ten opzichte van 2019. Shell ging tegen deze zaak in hoger beroep. Dit proces begint dit voorjaar.
Geringe impact
Je moet een gegeven paard niet in de bek kijken. Elke CO-reductie is goed. Maar het is wel belangrijk om Shells reductiemaatregelen in perspectief te plaatsen. De hoeveelheid CO2-uitstoot in scope 1 en 2 is maar beperkt, namelijk 10 procent van het geheel. De meeste CO2-winst die Shell kan behalen zit in scope 3 bij het gebruik van hun producten door klanten: wij. Zoals Shell zelf ook eenmaal in het rapport zegt: 90 percent of our emissions are reported as Scope 3. Hoewel het nu dus een reductiedoelstelling zet op scope 3 (15-20 procent in 2030) breekt Shell met de totale reductiedoelstelling van 45 procent voor 2035.
Black Knight
Eind 2023 maakt Shell bekend dat er een ontslagronde komt op de duurzaamheidsafdeling. En ruim een week geleden werd het bedrijf voor de zoveelste keer op de vingers getikt door de Reclame Code Commissie, vanwege een misleidende reclame waarin het predikte over een schonere toekomst. Voor de leek is de gister gepubliceerde strategie minstens zo misleidend. Waar Shells greenwashing eerst nog doortrapt en frustrerend was, begint het nu vooral een gênante vertoning te worden. Shell is als de Black Knight van Monty Python. Als ledematen verliest Shell keer op keer zijn geloofwaardigheid, terwijl het claimt mee te kunnen doen in de strijd tegen klimaatverandering. Volgens mij kunnen we maar beter in een grote boog om Shell heenlopen.
Lees ook:
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
