CO2 als bouwstof, textiel van wortels en AI in de strijd tegen kledingverspilling

Dit voorjaar konden beginnende ondernemers zich weer aanmelden voor de MCBA. In alle innovaties die kans willen maken op de award schuilt een potentiële doorbraak op het gebied van klimaatverandering, voedselproductie, mobiliteit, gezondheid, energie, materialen, grondstoffen of circulaire verdienmodellen. Zes genomineerden namen het tegen elkaar door hun ideeën te pitchen voor een vakjury. Inmiddels weten we wie de drie finalisten zijn die het op 10 oktober nog eens tegen elkaar op gaan nemen. De hoofdprijs? 35.000 euro, maar misschien nog wel belangrijker: het netwerk van bedrijven, ngo’s en overheid achter de MCBA waarmee het mogelijk wordt om innovaties op te schalen.

Textiel van planten en meubels van zaagsel

De eerste finalist is de in Maastricht wonende Italiaanse Giulia Bellinetti. Zij staat aan het roer van Future Materials Bank, een platform dat zich richt op het verspreiden van kennis en gebruik van duurzame materialen ontwikkeld door kunstenaars, ontwerpers, wetenschappers en andere specialisten.

Haar platform doet onderzoek naar de potentie van verschillende materialen. Zo hoopt ze toepassingen te vinden die voor de leek wellicht niet voor de hand liggen. Ze somt op: “Wat als textiel gemaakt zou worden met plantenwortels? Wat als we zouden samenwerken met bacteriën om keramisch en betonafval om te zetten in vaten? Wat als we koolstof uit de atmosfeer zouden halen en deze zouden omzetten in inkten, kleurstoffen en composietmaterialen? Wat als meubels van zaagsel zouden worden gemaakt? Spullen van haren, betonafval, zaagsel, urine, noem maar op.” De potentie is enorm, maar om het platform te laten slagen wil Bellinetti de MCBA gebruiken om duurzame verdienmodellen te bouwen.

CO2 als grondstof voor autobanden en kabels

In de finale staat ook Man Yong Toh van Aeroborn uit Rotterdam. Dit bedrijf werkt aan een duurzaam alternatief voor carbon black, een veelgebruikte grondstof voor autobanden en kabels die nu nog wordt gewonnen uit steenkool en olie. In plaats van fossiele brandstof wil Aeroborn CO2 gebruiken dat het met speciale installaties afvangt bij industriële processen zoals staalproductie en olieraffinaderijen.

De CCUS-techniek (carbon capture utilization and storage) van Aeroborn maakt gebruik van elektrolyse. Hiermee kan het bedrijf van koolstofdioxide een vaste stof maken, die ingezet kan worden voor allerlei toepassingen. “Onze aanpak zet afval, CO2 dus, om in een grondstof, waardoor de behoefte aan onbewerkte materialen afneemt en de efficiëntie van grondstoffengebruik toeneemt”, zegt Toh. “Pure chemie dus, het domein van Brightlands in Geleen.” Aeroborn bouwt op dit moment een pilotfabriek die vanaf 2025 operationeel moet zijn.

Kledinggedrag beïnvloeden met AI

De laatste finalist is Billy Kuper die opgroeide in Thailand waar hij chemische technologie studeerde. Voor een master Data Science kwam hij naar Maastricht. Met zijn onderneming Closist wil hij de verspilling in de textielindustrie aanpakken. Want dat er verspild wordt, mag inmiddels geen geheim meer zijn. Kuper: “De textielindustrie gebruikt elk jaar 200 miljard liter water, 40 miljard kilo grondstof en 500 miljard kilowatt energie. Drie van de vijf kledingstukken belandden vrijwel ongebruikt op de vuilnisbelt.”

Voor Kuper zijn dit meer dan abstracte statistieken. In zijn geboorteland werkte hij in de fabrieken waar goedkope kleding wordt gemaakt. Met eigen ogen zag hij de textielafvalberg almaar groeien. Nu wil Kuper met behulp van een reeks apps, ondersteund door AI, consumentengedrag beïnvloeden en verspilling in de kledingindustrie tegengaan. Met het prijzengeld is hij voornemens verschillende ideeën uit te werken. Zo wil hij een app ontwikkelen met wasadvies waarmee de levensduur van kleding verlengd wordt. Ook denkt hij aan een dienst die de doorverkoop en donatie van kleding stimuleert en een reparatietool om lokale kleermakers te ondersteunen.