De Westerse wereld heeft haar huidige welvaart bereikt dankzij grote hoeveelheden fossiele brandstoffen. Maar in de klimaataanpak is de rechtvaardigheid tussen rijke en arme landen ver te zoeken. Het is hoog tijd dat wij onze verantwoordelijkheid nemen tegenover de lage- en middeninkomenslanden.
Klimaatverandering stopt niet bij landsgrenzen; het is een wereldwijd fenomeen. De gevolgen van klimaatverandering zijn echter onevenredig verdeeld. Arme landen hebben meer te lijden onder klimaatverandering dan rijke landen. Het zijn vooral landen die in warmere klimaatzones liggen en waar de economie afhankelijk is van landbouw, zoals India, Bangladesh, Somalië, Haïti en Kenia. De bewoners van deze landen voelen de gevolgen van de klimaatverandering harder, maar hun overheden zijn vaak niet in staat de problemen met eigen middelen en kennis aan te pakken. De Westerse wereld moet de verantwoordelijkheid voor haar gedrag uit het verleden nemen door minder ontwikkelde landen financieel te compenseren. En door geld en technologie beschikbaar te stellen waarmee armere landen hun uitstoot kunnen beperken.
Rechtvaardige fasering klimaatdoelstelling
Om de huidige destructieve koers te keren is het nodig om wereldwijd in 2050 CO2-neutraal te zijn. Als deze doelstelling op dit moment aan de hele wereld wordt opgelegd, belemmert dat de minder ontwikkelde landen in hun streven naar een redelijke welvaart en welzijn van hun bevolking. Daarom moet er een logische, rechtvaardige fasering in de doelstelling aangebracht worden: een onderscheid in snelheid tussen ontwikkelde en ontwikkelingslanden. De Westerse wereld moet haar eigen uitstoot versneld terugbrengen. Dat geeft minder ontwikkelde landen meer tijd om hetzelfde te doen zonder dat het hun ontwikkeling op een onoverkomelijke achterstand zet. Bovendien kan een grotere klimaatambitie van het Westen de klimaatinspanningen van armere landen versnellen. Het Westen moet laten zien dat het zijn verantwoordelijkheid neemt en dat het terugdringen van de wereldwijde opwarming sneller kan en moet.
Ambitieuze koers is noodzaak
Die versnelling is hard nodig om de doelstelling van het Klimaatakkoord van Parijs te halen. We lopen fors achter op het doel om de temperatuurstijging te beperken tot maximaal 1,5 graden. Handelen vanuit wat ‘haalbaar en betaalbaar’ is, is achterhaald. We moeten doen wat nodig is. De Westerse wereld moet laten zien dat zij ver vóór 2050 CO2-neutraal kan zijn. Dat begint ermee dat we fossiele brandstoffen snel uitfaseren door te desinvesteren uit fossiel, niet in aanloop naar 2050, maar op korte termijn, uiterlijk per 2040.
We komen er alleen als we een wereldwijde, ambitieuze koers kiezen en ons op het gezamenlijke belang richten door de kosten eerlijk te verdelen en onze (morele) verantwoordelijkheid te nemen. De klimaatconferentie in Egypte, COP 27, is een moment van de waarheid – het zoveelste. Blijven we ons verschuilen achter excuses of nemen we de verantwoordelijkheid voor ons verleden en de toekomst van de wereld?
Linda van Dongen zet zich als klimaatexpert bij ASN Bank in voor het klimaat en woningverduurzaming.
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
