Deloitte wil klimaatverandering aanpakken en beklom daarvoor de Kilimanjaro

‘What an achievement (spierballen-emoticon)! Our Deloitte colleagues reached the Kilimanjaro peak. #ChooseYourImpact’

Op de foto bij de LinkedInpost staan tien trotse, in blauw gestoken consultants die samen met een paar porters een vlag omhooghouden: ‘Kilimanjaro, Deloitte FIT Expedition’. Ik neem aan dat ze op de top van de beroemde berg staan. Na zes dagen heeft de post 250 ‘interessants’ en meerdere overeenkomende reacties. ‘Great achievement! Well Done!’

Na het zien van de post giert direct een stoot irritatie door mijn lijf. Het is dezelfde irritatie die ik ruim vijftien jaar geleden bij mijn vader zag toen hij hoorde dat mijn orthodontist met zijn team van mijn beugelgeld op bedrijfsuitje naar Kenia ging.

Mijn irritatie heeft niets te maken met het miskennen van deze sportieve prestaties. De irritatie zit natuurlijk in het feit dat Deloitte een reis naar Tanzania en de daarbij horende uitstoot faciliteert. Deloitte organiseerde dergelijke expedities – in het kader van teambuilding en persoonlijke groei – al zeventien keer eerder. Er is zelfs een website: ‘Deloittereachingpeaks.nl’. Van 2004 tot 2008 ging de reis naar de Mont Blanc. Daarna twee jaar naar een berg in Rusland. De teams die deze bergen beklommen waren kennelijk niet sterk genoeg, of de persoonlijke groei was ondermaats. Daarom moesten de consultants verder en hoger. De Kilimanjaro dus.

Ik erger me al zolang als ik me kan herinneren aan Deloitte. Die ergernis is waarschijnlijk groter dan die redelijkerwijs zou moeten zijn, maar zo werken ergernissen bij mij nou eenmaal. Vanaf mijn studententijd zag ik de ene na de andere slimmerik naar het kantoor vertrekken. Ook vrienden. Met slecht verborgen trots vertellen ze hoe ze powerpointslides bakken en tot laat voor partners moeten werken. Braaf volgen ze de stappen van junior, naar senior naar creative pronounce pronoser. Het frustrerende is dat Deloitte heel veel middelen heeft om knappe koppen aan zich te binden. Daar zorgen het flinke salaris, de auto van de zaak en de exotische bedrijfsuitjes wel voor.

De komende jaren hebben we adviseurs hard nodig. Ongestuurd stevent het mondiale bedrijfsleven namelijk op een klimaatcrisis af. Een goed adviesbureau ziet dit ook en adviseert zijn klanten daar actie op te nemen. Deloitte verzaakt daarin finaal. Het bureau haalt het nieuws met fiscaal voordelige werk-bv’s van partners en mislukte belastingconstructies via Malta. Deloitte leert parasieten parasiteren en beklimt van de winst bergtoppen. Cruciale denkkracht van jonge, talentvolle mensen gaat verloren aan dit werk. Het woord ‘zonde’ schiet zelden zo tekort. Mocht ik ooit nog eens betrapt worden met een spandoek waarop staat ‘Word wakker mensen!’, dan is dat voor het kantoor van Deloitte.

In discussies over het klimaat gaat het al snel over wat ‘wel’ of ‘niet’ meer kan. En betrap je iemand op iets wat ‘niet meer kan’, dan wordt die ene keer dat jij met een hamburger werd gesnapt er met de haren bijgesleept. In het klimaatdebat is heel veel grijs gebied. Maar sommige dingen zijn dat niet. Een jaarlijkse reis naar de Kilimanjaro is geen grijs gebied.

Deloitte haalde het afgelopen jaar overigens nog eens het nieuws. Het kantoor stuurde al zijn 330.000 medewerkers op klimaatcursus. Het bedrijf wil klimaatverandering namelijk aanpakken. “En om dat te doen, moeten we het goed begrijpen”, zei een woordvoerder destijds tegen Change Inc.

Om iets goed te begrijpen moet je met een afstand naar dingen kijken. Wellicht is de top van de Kilimanjaro in dat opzicht een geschikte cursuslocatie.