Voor Shell en Uniper is het project een manier om de Britse overheid te ‘helpen’ in duurzaamheidsdoelstellingen. Dat gebeurt op twee manieren: het helpt de doelstelling voor CO2-opslag (10 megaton in 2030) en de doelen rond CO2-arme waterstof (10 gigawatt in 2030).
Het plan lijkt op subsidie van de overheid te kunnen rekenen. De tweede fase van de verduurzaming van industrie is net van start gegaan, en de regering zoekt naar projecten om te ondersteunen op weg naar klimaatdoelen.
Wat is blauwe waterstof?
Shell en Uniper maken ‘blauwe’ waterstof. Die maken ze met aardgas, en bij dat proces komt een hoop CO2 vrij. Die CO2 zal via een pijpleiding naar een lege gasbel onder de Noordzee gaan. Op die manier is de waterstof op papier CO2-neutraal.
Maar blauwe waterstof kan op kritiek rekenen. Zoals Milieucentraal schrijft: geld steken in de productie van blauwe waterstof wordt door sommige mensen gezien als een rem op de ontwikkeling van groene waterstof. Ook praktisch zijn er problemen zo stelt opnieuw Miliecentraal: om de CO2 op te slaan en te transporteren is energie nodig, waardoor de opbrengst van de waterstofproductie als geheel lager wordt. Ook ontsnapt er vaak een deel van de CO2: zo’n 10 procent komt alsnog in de lucht terecht. Daarbij komt dat het een dure techniek is.
Onderzoek van de Cornell University wijst er zelfs op dat blauwe waterstof vervuilender is dan het direct verbranden van aardgas. Dit komt omdat het proces veel energie kost en gemiddeld slechts 85 procent van de CO2 kan worden afgevangen. Bij de productie van aardgas die nodig is om blauwe waterstof te maken komt bovendien methaan vrij. Dit broeikasgas is 28 keer sterker dan CO2.
Overheidssteun voor waterstof
Dat Shell en Uniper toch kansen zien in blauwe waterstof zal voor een deel aan de overheidssteun liggen. De locatie van de blauwe waterstofproductie, de riviermond Humber, heeft veel vervuilende industrie in de buurt. De waterstof kan daarheen om deze industrie minder aardgas te laten gebruiken. Omdat er al een pijpleiding voor CO2-afvang in aanleg is, maakt het de productie van blauwe waterstof bovendien goedkoper.
Blauwe waterstof wordt gezien als tussenstap richting groene waterstof. Het idee: maak blauwe waterstof zodat bedrijven en economieën wennen aan waterstof. Stap daarna, als er genoeg duurzame stroom is, over op groene waterstof gemaakt met duurzame energie.
Tijdlijn
Maar de tijdlijn die Shell en Uniper schetsen geeft te denken. Het ontwerpen van de fabriek zou pas volgend jaar beginnen. Wanneer de uiteindelijke, definitieve investeringsbeslissing komt is nog onbekend. Maar de Britse overheid eist dat alle projecten die subsidie krijgen in 2024 een investeringsbeslissing hebben en uiterlijk 2027 operationeel zijn.
Dat lijkt snel, maar Shell heeft ondertussen ook een heel groot plan voor groene waterstof lopen: NortH2. Dat project moet in 2030 al vier gigawatt aan groene waterstof leveren. Een veelvoud van de 720 megawatt in Groot-Brittannië, en bovendien zonder gebruik van fossiele brandstoffen. Ook Uniper heeft plannen voor groene waterstofproductie. Eind dit jaar neemt het bedrijf een investeringsbeslissing voor de bouw van een waterstoffabriek van 100 megawatt in de haven van Rotterdam.
Lees ook: deze oliebedrijven maken zich schuldig aan greenwashing, zo blijkt uit dit onderzoek
Schrijf je in voor onze Newsbreak: iedere dag rond 12 uur het laatste nieuws
Wil jij iedere middag rond 12 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan! Schrijf je hier in voor onze Newsbreak.
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
