Laura de Jong is ondernemer en oprichter van Laura en James. Aan het Amsterdam Fashion Institute (AMFI) koos ze voor de richting Fashion and Branding, waar ze afstudeerde met een ‘Free Fashion Challenge’. Samen met tweeduizend anderen kocht ze een jaar lang geen kleding. Niet als anti-fashion project, maar om aandacht voor ambacht en kwaliteit in de mode-industrie te vragen. Ze wil consumenten laten inzien dat we vanuit andere argumenten moeten kopen. “Kleding heeft de prijs van een wegwerpproduct, waardoor we het ook zo gaan behandelen.”
Visie
“We hebben een probleem: de gemiddelde Nederlander koopt zo’n vijftig items en een groot deel daarvan wordt niet gedragen. Nadat het een tijd in de kast heeft gelegen wordt het weggegooid en uiteindelijk verbrandt. Als we blijven consumeren zoals we nu doen, wordt het probleem nooit opgelost. We kopen namelijk vanuit de verkeerde argumenten. Kleding heeft de prijs van een wegwerpproduct waardoor we het zo ook gaan behandelen. De kennis die ik de afgelopen tien jaar heb opgedaan over duurzame mode wil ik delen met anderen. Zo’n 80 procent van de tijd dragen we 20 procent van onze kleding. De minst duurzame kleding is kleding die niet gedragen wordt. Ik wil mensen laten inzien dat we met minder gelukkiger kunnen zijn.
Je ziet nu bijvoorbeeld dat de kleur lila in iedere kledingwinkel hangt, terwijl de kleur niet iedereen staat. Ik probeer mensen bewust en kritisch te laten kijken naar hun eigen kledingkast. Breng het terug tot dertig items die écht bij jou passen. Je hebt dan wel minder kleding, maar je bent veel gelukkiger omdat je iets draagt waar je in straalt. Ik ben niet tegen consumeren, maar om voor ieder festival een andere jurk te kopen is onbevredigend: waarom is je vorige aankoop nu ineens niet meer goed genoeg? Koop vanuit de juiste motivatie en koester wat je al hebt.”
Leiderschap
“Ik zie traditioneel leiderschap als iemand die je vertelt wat je wel of juist niet mag doen. Dat zie ik ook terug in duurzaamheid en dat is jammer. Ik denk dat er veel mensen zijn die duurzamer willen leven, maar niet direct weten hoe ze dat kunnen doen. Dan zijn regels van goed en fout niet stimulerend. Want iedere bijdrage is er al één. Dat wil ik ook laten zien aan anderen: ‘Zo doe ik het, doe je mee?’ Mijn ervaring is dat het werkt. Ik ben ervaringsdeskundige in duurzaamheid op diverse vlakken, van mode tot wonen. Zo heb ik het energielabel van mijn jaren ’30 woning van G naar A++ weten te veranderen. Bij iedere stap in mijn leven onderzoek ik wat ik er zelf van vind en welke duurzame oplossing bij mij past. Als ik dan mijn weg gevonden heb, zoek ik diverse kanalen om dat verhaal te verspreiden voor een brede doelgroep.”
Impact
“In 2016 was de kledingindustrie verantwoordelijk zo’n 4 procent van alle wereldwijde broeikasgassen. In 2030 verwachten ze dat die uitstoot verdubbelt. Het gekke is dat die verdubbeling in Nederland helemaal niet nodig is. Die enorme afvalberg van ongedragen kleding hóeft niet zo groot te zijn. Afgelopen jaar heb ik meer dan duizend cursisten geholpen om te kijken naar wat ze écht nodig hebben. Ik heb bij hen in ieder geval bewustzijn kunnen overbrengen van het probleem, waardoor zij het hopelijk ook weer doorgeven aan anderen. Daarmee wil ik respect voor kleding vergroten. We moeten het niet meer als een wegwerpproduct zien, maar als een waardevolle grondstof.
Ik moedig mensen aan om te koesteren wat ze hebben en om kleding met trots te dragen. Daarmee hoop ik dat het aan de consumentenkant bijdraagt aan een verandering in het consumptiegedrag. Aan de andere kant moet er óók iets veranderen bij de industrie, want alleen consumentengedrag aanpassen is niet de oplossing. Die twee moeten samengaan. De industrie kan bijvoorbeeld meer inzetten op huursystemen, waarbij ze zélf verantwoordelijk blijven voor de grondstof die ze op de markt brengen. Ook het terugbrengen van het aantal collecties zal een stap in de goede richting zijn. De industrie is gedreven op sales en gebaseerd op trends. Maar kijk eens naar de doelgroep. Fast fashion wordt vaak niet met liefde gedragen. Zo zie je voor oudere vrouwen vaak hemdjes zonder mouwen in de winkels hangen, terwijl zij vaak juist hun armen willen bedekken. Kijk als bedrijf naar hoe je de consument kan voorzien van de producten die zij willen dragen op de lange termijn. Want als dat lukt, dragen mensen kleding met liefde, koesteren wat ze hebben en gooien ze minder weg.”
