Op het New Yorkse Roosevelt Island, een langgerekt eiland dat de stadsdelen Manhattan en Queens scheidt, wordt een bos aangeplant. Een bos met meer dan 1000 inheemse bomen en 40 verschillende plantensoorten met de naam ‘Manhatten Healing Forest’. Een groot en uitgestrekt bos is het zeker niet. Het is eerder een minibos te noemen: de oppervlakte bedraagt maar 250 vierkante meter.
Het gaat om een ‘tiny forest’: een zeer dichtbegroeid bosje met veel inheemse planten, ongeveer ter grootte van een tennisbaan. Ze worden geplant ter bevordering van de biodiversiteit en ook wel ‘pocket forests’, ‘Miyawaki forests’, of, in goed Nederlands, minibossen genoemd. Jonge boompjes worden in deze bossen heel dicht op elkaar geplant en van verschillende lagen ondergroei voorzien. Het bos wordt geplant op een rijke compostlaag, waardoor de jonge boompjes en planten een enorme groeispurt maken. De belofte is dat deze bossen na 10 jaar dezelfde natuurwaarde hebben als een volwassen bos van 100 jaar oud.
Amerikaans enthousiasme
De planters zijn, op Amerikaanse wijze, over the top enthousiast over de betekenis van hun bossage. Het Manhattan Healing Forest ‘verschijnt als een symbool van hoop en de mogelijkheid tot aanpassing’ schrijft initiator Suigi Project op hun website. Ze laten de eigen bosbouwer Ethan Bryson ook aan het woord: “De creativiteit en het gezoem van al het leven in één van de meest fantastische steden ter wereld kan opnieuw ontluiken, met voedselrijk en divers leven in de bodem, en met een evenwichtiger ecosysteem – in samenwerking met de natuur.”
Grote woorden. Maar uit onderzoek van de Universiteit van Wageningen naar vergelijkbare minibossen blijkt dat ze wel degelijk heel effectief zijn om de biodiversiteit te bevorderen. Ten opzichte van reguliere bossen is het aantal planten- en diersoorten aanzienlijk hoger. Ze blijken een prima toevluchtsoord voor allerlei groter en kleiner leven.
Japanse wortels
De naam ‘Miyawaki forests’ verwijst naar Akira Miyawaki, een Japanse ecoloog die vanaf de jaren '70 op gedegradeerde bodems aan natuurherstel deed. Hij haalde zijn inspiratie uit oerbossen, bossen die vrij zouden zijn van menselijk ingrijpen. De natuurlijke systemen uit die bossen maakte hij op kleine schaal na. Dit werden de tiny forests zoals die nu ook in New York staat. Deze natuurlijke bossen zouden beter bestand zijn tegen invloeden van buitenaf zoals overstromingen, bosbranden en klimaatverandering. Het gedachtegoed van Miyawaki is wereldwijd opgepikt en heeft in allerlei landen tot postzegelbossen geleid.
Nederland
Ook Nederland is een hotspot van minibossen. IVN Natuureducatie heeft sinds 2015 ruim honderd minibossen aangeplant. Zij steken de bosjes in als educatieve buurtprojecten. Schoolkinderen en buurtbewoners leggen samen een bosje aan en kunnen er terecht voor allerlei natuuractiviteiten. Wie nu denkt zelf een dichtbegroeid bosje aan te kunnen planten en dan over een tiny forest beschikt, komt bedrogen uit: IVN Natuureducatie heeft de naam ‘tiny forest’ laten registreren als beschermde merknaam. Een bosje zomaar tiny forest noemen, kan dus voor juridische problemen zorgen.
Lees ook:
schrijf je in voor de nieuwsbrief
Wil jij iedere ochtend rond 7 uur het laatste nieuws over duurzaamheid ontvangen? Dat kan!
Schrijf je nu in
